ความสุขของกระทะ
โดย ร้อย บานบุรี
คัดลอกจาก เนชั่นสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 15 กันยายน 2549
อันความสุขของกระทะนะกะทิ
ไม่รู้ิสิใครบ้างยังแลเห็น
ถูกเพลิงเดือดแดงเผาทุกเช้าเย็น
นี่แหละเป็นหน้าที่ของกระทะ
โดนตะหลิวโขกสับนับไม่ถ้วน
แต่ละล้วนเจ็บจังดังเอะอะ
น้ำมันเดือดเนื้อเต้นเห็นเลยละ
ยังไม่สะสาดน้ำปลาเค็มน่ากลัว
ทำงานหนักไม่บ่นจนก้นห้อย
ดูยืดย้อยเตะตาช่างน่าหัว
แถมยังดำเลอะเทอะเปรอะทั้งตัว
ประจำครัวตระหนักดีหน้าที่ตน
ไม่อวดโอ้โตใหญ่ใจเหิมหื่น
ไม่ขมขื่นแค้นเคียดเกลียดสับสน
ไม่เล่นเหลี่ยมเล่ห์หลอกวอกวกวน
คือสุขล้นของกระทะชะเิอิงเอย.
[เรื่องอื่นๆ เกี่ยวกับความ ‘ยิ่งใหญ่’ ของสิ่ง ‘ธรรมดา’ : กลอนธรรมดาที่ไม่ธรรมดาของ นาโอมี ชีฮับ นาย, ความง่ายงามของข้าวเหนียวปิ้ง]