[แปลเล่นๆ จาก หน้านี้ของ Nation (ใครที่ติดตามการเมืองอเมริกันอาจสนใจอ่านทั้งหมด) โดยแรงบันดาลใจจากบทความเรื่อง GDP GDH และ GPI ของอ. วิมุต วานิชเจริญธรรม ท่านที่สนใจเชิญอ่าน บทความเก่าเรื่อง GNH & GPI ที่เขียนตั้งแต่กันยายน 2548]
ถ้าลองเปลี่ยนคำว่า “อเมริกา” ในคำปราศรัยข้างล่างนี้เป็น “ไทย” ก็ดูเหมือนจะอธิบายเมืองไทยเราตอนนี้ได้ดีอย่างน่าใจหาย
“หนักหนาสาหัสเกินไปแล้ว และนานเกินไปแล้ว ที่เรายอมลิดรอนความเข้มแข็งและคุณค่าต่างๆ ของชุมชน เพียงเพื่อแลกกับการสะสมทางวัตถุ ผลผลิตมวลรวมประชาชาติ (GNP) ของเรา – ถ้าเราควรตัดสินอเมริกาด้วยตัวเลขนั้น – รวมมูลค่าของมลพิษ เงินโฆษณาบุหรี่ และเงินค่ารถพยาบาลฉุกเฉินที่แล่นไปช่วยเหลือผู้ประสบอุบัติเหตุบนทางด่วน ตัวเลขนี้รวมมูลค่าของกุญแจที่ล็อคประตูบ้านเรา และค่าบำรุงรักษาเรือนจำสำหรับคนที่พังมันเข้าไป
GNP รวมมูลค่าของป่าไม้ที่ถูกทำลาย และความงดงามของธรรมชาติที่สูญหายไปกับการขยายตัวของเมืองใหญ่ มันนับเงินค่าระเบิดนาปาล์ม ค่าก่อสร้างหัวรบนิวเคลียร์ และรถหุ้มเกราะสำหรับตำรวจที่ต้องต่อกรกับจลาจลกลางเมือง มันนับรายได้จากการขายปืนยี่ห้อวิทแมน มีดยี่ห้อสเป็ค และโปรแกรมทีวีที่สรรเสริญความรุนแรง เพื่อจะได้ขายของเล่นให้กับลูกหลานของเรา
แต่ GNP ไม่รวมมูลค่าของสุขภาพเด็กๆ คุณภาพการศึกษาของพวกเขา หรือความสนุกสนานยามเด็กเล่น มันไม่รวมความงดงามของบทกวี ความแข็งแกร่งของสถาบันครอบครัว ระดับสติปัญญาของการอภิปรายสาธารณะ หรือความซื่อสัตย์ของข้าราชการ มันไม่วัดทั้งไหวพริบและความกล้าหาญ ทั้งปัญญาและการเรียนรู้ ทั้งความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นและความเสียสละต่อชาติบ้านเมือง กล่าวโดยสรุป GNP วัดมูลค่าของทุกสิ่งทุกอย่าง ยกเว้นสิ่งที่ทำให้ชีวิตนี้น่าอยู่ และมันบอกเราทุกอย่างเกี่ยวกับอเมริกา ยกเว้นเหตุผลที่ทำให้เราภูมิใจที่เป็นชาวอเมริกัน”
— โรเบิร์ต เอฟ เคนเนดี้ อดีตสมาชิกสภารัฐนิวยอร์ก, 2511
ต้นฉบับ:
[แปลเล่นๆ จาก หน้านี้ของ Nation (ใครที่ติดตามการเมืองอเมริกันอาจสนใจอ่านทั้งหมด) โดยแรงบันดาลใจจากบทความเรื่อง GDP GDH และ GPI ของอ. วิมุต วานิชเจริญธรรม ท่านที่สนใจเชิญอ่าน บทความเก่าเรื่อง GNH & GPI ที่เขียนตั้งแต่กันยายน 2548]
ถ้าลองเปลี่ยนคำว่า “อเมริกา” ในคำปราศรัยข้างล่างนี้เป็น “ไทย” ก็ดูเหมือนจะอธิบายเมืองไทยเราตอนนี้ได้ดีอย่างน่าใจหาย
“หนักหนาสาหัสเกินไปแล้ว และนานเกินไปแล้ว ที่เรายอมลิดรอนความเข้มแข็งและคุณค่าต่างๆ ของชุมชน เพียงเพื่อแลกกับการสะสมทางวัตถุ ผลผลิตมวลรวมประชาชาติ (GNP) ของเรา – ถ้าเราควรตัดสินอเมริกาด้วยตัวเลขนั้น – รวมมูลค่าของมลพิษ เงินโฆษณาบุหรี่ และเงินค่ารถพยาบาลฉุกเฉินที่แล่นไปช่วยเหลือผู้ประสบอุบัติเหตุบนทางด่วน ตัวเลขนี้รวมมูลค่าของกุญแจที่ล็อคประตูบ้านเรา และค่าบำรุงรักษาเรือนจำสำหรับคนที่พังมันเข้าไป
GNP รวมมูลค่าของป่าไม้ที่ถูกทำลาย และความงดงามของธรรมชาติที่สูญหายไปกับการขยายตัวของเมืองใหญ่ มันนับเงินค่าระเบิดนาปาล์ม ค่าก่อสร้างหัวรบนิวเคลียร์ และรถหุ้มเกราะสำหรับตำรวจที่ต้องต่อกรกับจลาจลกลางเมือง มันนับรายได้จากการขายปืนยี่ห้อวิทแมน มีดยี่ห้อสเป็ค และโปรแกรมทีวีที่สรรเสริญความรุนแรง เพื่อจะได้ขายของเล่นให้กับลูกหลานของเรา
แต่ GNP ไม่รวมมูลค่าของสุขภาพเด็กๆ คุณภาพการศึกษาของพวกเขา หรือความสนุกสนานยามเด็กเล่น มันไม่รวมความงดงามของบทกวี ความแข็งแกร่งของสถาบันครอบครัว ระดับสติปัญญาของการอภิปรายสาธารณะ หรือความซื่อสัตย์ของข้าราชการ มันไม่วัดทั้งไหวพริบและความกล้าหาญ ทั้งปัญญาและการเรียนรู้ ทั้งความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นและความเสียสละต่อชาติบ้านเมือง กล่าวโดยสรุป GNP วัดมูลค่าของทุกสิ่งทุกอย่าง ยกเว้นสิ่งที่ทำให้ชีวิตนี้น่าอยู่ และมันบอกเราทุกอย่างเกี่ยวกับอเมริกา ยกเว้นเหตุผลที่ทำให้เราภูมิใจที่เป็นชาวอเมริกัน”
— โรเบิร์ต เอฟ เคนเนดี้ อดีตสมาชิกสภารัฐนิวยอร์ก, 2511
ต้นฉบับ:
“Too much and too long, we seem to have surrendered community excellence and community values in the mere accumulation of material things. Our gross national product – if we should judge America by that – counts air pollution and cigarette advertising, and ambulances to clear our highways of carnage. It counts special locks for our doors and the jails for those who break them.
“It counts the destruction of our redwoods and the loss of our natural wonder in chaotic sprawl. It counts napalm and the cost of a nuclear warhead, and armored cars for police who fight riots in our streets. It counts Whitman’s rifle and Speck’s knife, and the television programs which glorify violence in order to sell toys to our children.
“Yet the gross national product does not allow for the health of our children, the quality of their education or the joy of their play. It does not include the beauty of our poetry or the strength of our marriages, the intelligence of our public debate or the integrity of our public officials. It measures neither our wit nor our courage, neither our wisdom nor our learning, neither our compassion nor our devotion to our country; it measures everything, in short, except that which makes life worthwhile. And it tells us everything about America except why we are proud that we are Americans.”
— Robert F. Kennedy, former New York Senator, 1968