ซอย
โดย นาโอมี ชีฮับ นาย
เมื่อคนหนึ่งถึงคราล่วงอาสัญ
ซอยเขาพลันสั้นหดดูถดถอย
หน้าต่างมิดปิดไฟไร้ร่องรอย
มะเดื่อคล้อยนิ่มลงให้นกกา
ถ้าเรายืนอย่างสงบยามพลบค่ำ
ปราศถ้อยคำใดใดไร้ภาษา
ความนิ่งนำโน้มน้าวชาวประชา
พร้อมใจมายืนอยู่เป็นหมู่เดียว
นกหางยาวเบื้องบนยึดต้นไม้
ริ้วรอยฟ้าชลาศัยใครแลเหลียว
ฟ้าซ่อมฟ้าทาสีคุ้งวงรุ้งเรียว
คลายขดเกลียวคลี่ขอบฟ้าทาม่วงทอง
ทุกสิ่งมีทั้งเวลา-สถานะที่
คงจะดีถ้าดุจดังคนทั้งผอง
บางคนเป็นเช่นนั้นตามครรลอง
คึกคะนองสดชื่นยามตื่นนอน
ซอย
โดย นาโอมี ชีฮับ นาย
เมื่อคนหนึ่งถึงคราล่วงอาสัญ
ซอยเขาพลันสั้นหดดูถดถอย
หน้าต่างมิดปิดไฟไร้ร่องรอย
มะเดื่อคล้อยนิ่มลงให้นกกา
ถ้าเรายืนอย่างสงบยามพลบค่ำ
ปราศถ้อยคำใดใดไร้ภาษา
ความนิ่งนำโน้มน้าวชาวประชา
พร้อมใจมายืนอยู่เป็นหมู่เดียว
นกหางยาวเบื้องบนยึดต้นไม้
ริ้วรอยฟ้าชลาศัยใครแลเหลียว
ฟ้าซ่อมฟ้าทาสีคุ้งวงรุ้งเรียว
คลายขดเกลียวคลี่ขอบฟ้าทาม่วงทอง
ทุกสิ่งมีทั้งเวลา-สถานะที่
คงจะดีถ้าดุจดังคนทั้งผอง
บางคนเป็นเช่นนั้นตามครรลอง
คึกคะนองสดชื่นยามตื่นนอน
คนอื่นอยู่ในโลกสองโลกใหญ่
โลกของผู้จากไปให้สังหรณ์
และโลกที่จำได้ให้อาวรณ์
เขาต้องนอนสองครั้งดังต้องมนต์
ครั้งแรกแด่ผู้จากไปไม่หวนกลับ
อีกครั้งให้ตนหลับน่าสับสน
ฝันซ้อนฝันโรมรันฝันชอบกล
ตื่นมาบนอีกหนึ่งฝันทุกวันวาร
พวกเขาเดินซอยสั้นในฝันแรก
ผ่านทางแยกมากมายหลายสถาน
กู่ร้องเรียกชื่อคนอย่างทนทาน
แล้วก็ขานตอบรับกับตัวเอง.
Streets
by Naomi Shihab Nye
A man leaves the world
and the streets he lived on
grow a little shorter.One more window dark
in this city, the figs on his branches
will soften for birds.
If we stand quietly enough evenings
there grows a whole company of us
standing quietly together.
overhead loud grackles are claiming their trees
and the sky which sews and sews, tirelessly sewing,
drops her purple hem.
Each thing in its time, in its place,
it would be nice to think the same about people.
Some people do. They sleep completely,
waking refreshed. Others live in two worlds,
the lost and remembered.
They sleep twice, once for the one who is gone,
once for themselves. They dream thickly,
dream double, they wake from a dream
into another one, they walk the short streets
calling out names, and then they answer.