คลุมพานเหลืองด้วยผ้าแดง…

บ่ายวันนี้ต่อกลอนเล่นๆ กับเบิร์ด (ณัฐเมธี สัยเวช) เพื่อนรุ่นน้องในอัลบั้มรูปของเบิร์ดบนเฟซบุ๊คที่ถ่ายอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ลอกมาแปะบนบล็อกนี้เพื่อเป็นอนุสรณ์ค่ะ ปรับปรุงบทที่ตัวเองแต่งจากต้นฉบับเล็กน้อย ถ้าใครอยากต่อกลอนกันก็เชิญตามสะดวกข้างท้ายโพสนี้

สุขสันต์วันสงกรานต์สำหรับทุกท่านที่อ่านบล็อกนี้ด้วยค่ะ ที่จริงบรรยากาศช่วงนี้อาจจะ “สุขสันต์” ยาก ครั้นจะอวยพรว่า “ตั้งสติสงกรานต์” ก็ดูจะหดหู่ไปหน่อย…

ตัวอักษรตัวเอนคือกลอนบทที่เบิร์ดแต่ง ตัวปกติคือบทที่เจ้าของบล็อกแต่งตอบนะคะ

คลุมพานเหลืองด้วยผ้าแดง
เครดิตภาพ: ณัฐเมธี สัยเวช

คลุมพานเหลืองด้วยผ้าแดง
ประกาศแจ้ง…ให้รับรู้
บ้านเมืองนี้ ใช่เพียงมึง แต่มีกู
ผู้คล้ายอยู่ เยี่ยงฝุ่นไคล ใต้ฝ่าตีน

ก่อนเคยเหลืองกลับแดงก็แจ้งอยู่
แต่ไม่รู้นับจากนี้เป็นสีไหน
ตาต่อตา-ฟันต่อฟันกันร่ำไป
ประชาธิปไตยที่ไหนมีเพียงสีเดียว?


บ่ายวันนี้ต่อกลอนเล่นๆ กับเบิร์ด (ณัฐเมธี สัยเวช) เพื่อนรุ่นน้องในอัลบั้มรูปของเบิร์ดบนเฟซบุ๊คที่ถ่ายอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ลอกมาแปะบนบล็อกนี้เพื่อเป็นอนุสรณ์ค่ะ ปรับปรุงบทที่ตัวเองแต่งจากต้นฉบับเล็กน้อย ถ้าใครอยากต่อกลอนกันก็เชิญตามสะดวกข้างท้ายโพสนี้

สุขสันต์วันสงกรานต์สำหรับทุกท่านที่อ่านบล็อกนี้ด้วยค่ะ ที่จริงบรรยากาศช่วงนี้อาจจะ “สุขสันต์” ยาก ครั้นจะอวยพรว่า “ตั้งสติสงกรานต์” ก็ดูจะหดหู่ไปหน่อย…

ตัวอักษรตัวเอนคือกลอนบทที่เบิร์ดแต่ง ตัวปกติคือบทที่เจ้าของบล็อกแต่งตอบนะคะ

คลุมพานเหลืองด้วยผ้าแดง
เครดิตภาพ: ณัฐเมธี สัยเวช

คลุมพานเหลืองด้วยผ้าแดง
ประกาศแจ้ง…ให้รับรู้
บ้านเมืองนี้ ใช่เพียงมึง แต่มีกู
ผู้คล้ายอยู่ เยี่ยงฝุ่นไคล ใต้ฝ่าตีน

ก่อนเคยเหลืองกลับแดงก็แจ้งอยู่
แต่ไม่รู้นับจากนี้เป็นสีไหน
ตาต่อตา-ฟันต่อฟันกันร่ำไป
ประชาธิปไตยที่ไหนมีเพียงสีเดียว?

ถามว่าที่ไหน…
คงที่ไทย นี่แหละหนา น่าหวาดเสียว
คิดต่างไป ใครก็ว่า ข้าค้อนเคียว
ให้พวก “เขียว” มาเข่นฆ่า ล่ากลางเมือง

ไม่อยากก่อเงื่อนไขให้เขียวฆ่า
ก็ต้องหาจุดร่วมรวมแดงเหลือง
เลิกแบ่งเขาแบ่งเราคลายแค้นเคือง
เขียวตาอยู่ตัวเขื่องคงเชื่องลง

ทำอย่างไร ได้เล่า เราคนนอก
เสียงเราบอก พวกเขาไป คล้ายเป่าผง
หรือมี “ไพ่” ใบใหญ่ อำพรางพงษ์
ไม่เปิดลง ในวงเล่น ให้เห็นตัว

ริเล่นไพ่คนเดียวคงไม่ได้
ต่างฝ่ายต่างขาใหญ่มิใช่ชั่ว
ถ้าเทหมดหน้าตักยามพันพัว
ที่น่ากลัว – ไพ่จะกลายเป็นไฮโล!