เพิ่งกลับมาจากไปเที่ยวรัสเซีย (ดูรูปได้ที่นี่) ประเทศสวยเหมือนกับที่คิดไว้ แต่เสียดายเงินเหมือนกัน ปีนี้หมดโควตาเที่ยวไกลๆ แน่นอนแล้ว ได้เวลาหาที่เที่ยวในประเทศล่ะ 🙂
ตอนนี้รายการ “เรื่องที่อยากเขียน” เริ่มยาวขึ้นเรื่อยๆ แล้ว คงต้องบริหารเวลาให้ดีกว่าเดิม หรือไม่ก็นอนน้อยลง 😛
ดูเหมือนว่าตอนนี้เมืองไทยจะมีปรากฏการณ์ “ศาลครองเมือง” ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เอาล่ะ ต้องรอดูสถานการณ์กันต่อไป ยังไงๆ ให้ศาลครองเมือง ก็น่าจะดีกว่าให้ “คุณก็รู้ว่าใคร” ครอง….
อ่าน ร่างพระร่วง จบแล้ว อยากคัดลอกท่อนที่ประทับใจที่สุดในหนังสือมาให้อ่านกัน อ่านจบแล้วทำให้นึกถึงวาทะของแม่ชีเทเรซาขึ้นมาทันที:
ไม่มีสิ่งใดยิ่งใหญ่ในโลกนี้ มีแต่สิ่งเล็กๆ ที่ทำด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ สิ่งเหล่านั้นคือความสุข.
(There are no great things, only small things with great love. Happy are those.)
– Mother Teresa
“…เราทำขนมหลายอย่างและของเรามีชื่อที่สุดก็ข้าวเหนียวปิ้ง ใครก็จะนึกว่าง่าย เอาข้าวเหนียวใส่ไส้ห่อใบตองปิ้ง มันง่ายแต่ก็ยุ่งยาก ไม่รู้คุณจะอยากฟังหรือเปล่า”
“ฟังซีครับ แหม พวกเราเนี่ยอยู่แต่พระเครื่องๆ ทุกวันจนเบื่อ เออ ฟังเรื่องอื่นเรื่องพื้นๆ ง่ายๆ คุยกันเรื่องขนมเด็กๆ มั่งสิ”
เพิ่งกลับมาจากไปเที่ยวรัสเซีย (ดูรูปได้ที่นี่) ประเทศสวยเหมือนกับที่คิดไว้ แต่เสียดายเงินเหมือนกัน ปีนี้หมดโควตาเที่ยวไกลๆ แน่นอนแล้ว ได้เวลาหาที่เที่ยวในประเทศล่ะ 🙂
ตอนนี้รายการ “เรื่องที่อยากเขียน” เริ่มยาวขึ้นเรื่อยๆ แล้ว คงต้องบริหารเวลาให้ดีกว่าเดิม หรือไม่ก็นอนน้อยลง 😛
ดูเหมือนว่าตอนนี้เมืองไทยจะมีปรากฏการณ์ “ศาลครองเมือง” ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เอาล่ะ ต้องรอดูสถานการณ์กันต่อไป ยังไงๆ ให้ศาลครองเมือง ก็น่าจะดีกว่าให้ “คุณก็รู้ว่าใคร” ครอง….
อ่าน ร่างพระร่วง จบแล้ว อยากคัดลอกท่อนที่ประทับใจที่สุดในหนังสือมาให้อ่านกัน อ่านจบแล้วทำให้นึกถึงวาทะของแม่ชีเทเรซาขึ้นมาทันที:
ไม่มีสิ่งใดยิ่งใหญ่ในโลกนี้ มีแต่สิ่งเล็กๆ ที่ทำด้วยความรักอันยิ่งใหญ่ สิ่งเหล่านั้นคือความสุข.
(There are no great things, only small things with great love. Happy are those.)
– Mother Teresa
“…เราทำขนมหลายอย่างและของเรามีชื่อที่สุดก็ข้าวเหนียวปิ้ง ใครก็จะนึกว่าง่าย เอาข้าวเหนียวใส่ไส้ห่อใบตองปิ้ง มันง่ายแต่ก็ยุ่งยาก ไม่รู้คุณจะอยากฟังหรือเปล่า”
“ฟังซีครับ แหม พวกเราเนี่ยอยู่แต่พระเครื่องๆ ทุกวันจนเบื่อ เออ ฟังเรื่องอื่นเรื่องพื้นๆ ง่ายๆ คุยกันเรื่องขนมเด็กๆ มั่งสิ”
เทาอึกอักเมื่อได้ยินคำพระเครื่อง แล้วก็ยิ้มเมื่อชี้ไปที่มะพร้าวแห้งผูกแขวนรอบเสาบ้าน “และนั่นกระสอบข้าวเหนียว ต้องข้าวเหนียวเหนือจะนุ่ม เชียงใหม่ ลำพูน แพร่ ได้ทั้งนั้น ข้าวเหนียวภาคกลางจะกระด้าง เกษรข้าวเจ้าไปปนกันหรือไงไม่ทราบ เขาจะมาโกหกขายเราไม่ได้หรอก นึ่งแล้วก็รู้ แต่มะพร้าวต้องใช้มะพร้าวใต้ ลูกใหญ่เปลือกหนา ผิวสีน้ำตาลเข้มตกกระมันกว่าจะใกล้ทะเลมั้ง มะพร้าวเหนือจะกลมป้อมผิวเหลืองเปลือกบางต้องถามคนขาย หลอกไม่ได้ตรงคั้น มะพร้าวใต้คั้นสี่น้ำยังมีเนื้อกะทิ แต่มะพร้าวเหนือคั้นสองน้ำก็จืดแล้ว”
ประชายิ้มฟังอย่างพอใจ มองแม่บ้านและลูกๆ เซียนเทาขูดมะพร้าวหยิบโน่นจับนี่ เขาไม่เคยสังเกตเรื่องเหล่านี้มาก่อน…
…”คุณดูลูกๆ ผมช่วยกันปอกมะพร้าวสิ ผ่า ขูด ใช้กระต่ายขูดวันละสิบกว่าโล ลูกๆ เขาพอทำได้ แต่คั้นมะพร้าว โอ้ คุณยังไม่รู้ เมื่อยมือ ข้อไม่แข็งทำไม่ทันกินหรอก ผมต้องคั้นเอง ใช้น้ำธรรมดาคั้นไม่หอม ต้องเอาน้ำมะพร้าวมาต้ม แล้วเอาไปคั้น เคล้าข้าวเหนียวจะหอมหวาน
คัดมะพร้าวไม่แค่จากใต้ ต้องคัดเป็น ถ้ามะพร้าวอ่อนข้าวเหนียวจะแดง เปรี้ยวเร็วเสียง่ายไม่อร่อย เคี่ยวกะทินี่ต้องพิเศษ เคี่ยวจนร้อนระอุอย่าให้เดือด ถ้าเดือดจนร้อนราดข้าวเหนียวจะเลอะ กะทิต้องเย็นพอดีราดข้าวเหนียวจะกึ่งดิบกึ่งสุก ใช้ไม้พายคนให้ทั่ว ไม่ทั่วก็จะมีเค็มมากจืดไป รสไม่เสมอ และถ้าเผลอลืมใส่เกลือกับน้ำตาล รสไม่พอเหมาะก็หมดอาชีพ
กวนพักหนึ่งแล้วทิ้งข้าวเหนียวไว้ จากนั้นคอยใช้พายกวนให้ระอุเป็นระยะๆ ไม่ให้จับก้อน เม็ดข้าวเหนียวจึงต้องอย่างดี ข้าวชั้นสองจะเละจับกันเป็นก้อน ต้องยอมใช้ข้าวชั้นหนึ่ง เม็ดจะแยกเป็นตัวสวยเรียงกันน่ากิน”
ประชาเบิกตากว้างฟังเพลิน ไม่เคยนึกว่าแค่ข้าวเหนียวปิ้งยังต้องละเอียดลออถึงเพียงนี้ คนหยาบจะทำไม่ได้ แต่ละอย่างต้องผ่านการสังเกตทำมานาน
“ทำไมข้าวเหนียวที่จะเคล้ากะทิต้องใช้ดิบๆ สุกๆ หรือครับ” เทาว่า “ก็เราต้องห่อใบตองไปปิ้งอีกชั้น มันจะสุกพอดีไงครับ ใบตองก็จะต้องเลือกใบไม่แก่ไม่อ่อน ถ้าแก่ห่อจะแตก ถ้าอ่อนเกินจะหดปิ้งไม่สวน ไหม้ง่ายก่อนข้าวเหนียวข้างในจะสุก ห่อไม่ดีตรงกลางจะงอ ปิ้งแล้วโก่งตัวเนื้อในปลิ้น ใช้ไม้กลัดช่วย กลัดแยกไส้ด้วย ไส้มันก็กลัดหัวท้าย ไส้เผือกกลัดกลาง คนซื้อเลือกง่าย ใช้ไฟอ่อนปิ้ง ถ้าแรงจะไหม้ต้องคอยพลิกให้ระอุทั่วถึง ผมไม่รู้หรอกว่าเผาพระเครื่องให้ถึงไฟต้องเกรียมอย่างไร” เทาอดที่จะวกไปถึงสิ่งซึ่งเป็นความหายนะนั้นมิได้
“…แต่ไม่เป็นไร ผมแพ้เป็นครับ กลับมาช่วยครอบครัวอยู่กับบ้านมากขึ้น มานั่งคัดไส้ข้าวเหนียวปิ้ง ไส้มัน ไส้เผือก ไส้ถั่วดำ ไส้กล้วย อย่างหลังนี่คนซื้อน้อย”
“คุณเลือกไส้ข้าวเหนียวปิ้งยังไงครับ” ประชาถาม เซียนเทาสบายใจที่จะตอบ
“ครับ ไส้มันเป็นหลักข้าวเหนียวปิ้ง มันเทศ ผิวแดง ผิวเหลือง ผิวขาว มันเหลืองจะแพงเนื้อละเอียดหวานมันยังกับไข่แดงต้ม เลือกที่หัวใหญ่มากๆ ไม่มีรอยแมงเจาะ ต้องเฉือนทิ้งตรงนั้นจะขมและเหม็น ต้องล้างก่อนปอกเปลือกทิ้ง ปอกชั้นเปลือกออกให้หมด ไม่หมดต้มแล้วจะเละ บ่ายสามผมกับแม่บ้านเตรียมห่อ ลูกๆ ช่วยบ้างถ้าโรงเรียนเลิกหรือวันหยุด กว่าจะเสร็จห้าทุ่ม ตีสามขนย้ายใส่รถเข็นไปปิ้งที่ตลาด คุณไม่รู้ว่าแม่ค้าจากทุกหมู่บ้านไกลๆ มากันตั้งแต่เที่ยงคืนแล้ว เพื่อซื้อหาของกลับไปขายเช้าที่หมู่บ้านก่อนคนออกไร่ออกนา ใกล้สว่างแม่ค้าชุดแรกกลับหมู่บ้าน…”