เพิ่งอ่านเจอบทกวีบทนี้ ชอบมากจนอยากลอกมาเก็บไว้ในบล็อก 🙂
ประสาทโสมนัส
แรคำ ประโดยคำ
หลากเส้นตรงหน้าลายตานัก
นำชักตาให้ไล่ตามเส้น
กวาดตามองเรื่อยไปใจเย็นเย็น
ย่อมเห็นย่อมรู้อยู่แก่ตา
หลากชื่อตรงหน้าลายตาด้วย
ชื่อช่วยเสริมเส้นให้เพ็ญค่า
ไล่ชื่อเรื่อยไปใจปรีดา
รู้ชื่อนานาสารพัน
หลากสีตรงหน้าลายตาเหลือ
ชวนเชื่อตามสีที่เสกสรร
ดูสีเรื่อยไปใจเคลิ้มครัน
ย่อมฝันบันดาลหวานคำนึง
จึงภาพตรงหน้าพร่าเลือนสภาพ
ใจอาบอมฤตเสียนิดหนึ่ง
แล้วลอยด้นดั้นไม่พรั่นพรึง
จนถึงดินแดนแม้นฝันประทาน
เพิ่งอ่านเจอบทกวีบทนี้ ชอบมากจนอยากลอกมาเก็บไว้ในบล็อก 🙂
ประสาทโสมนัส
แรคำ ประโดยคำ
หลากเส้นตรงหน้าลายตานัก
นำชักตาให้ไล่ตามเส้น
กวาดตามองเรื่อยไปใจเย็นเย็น
ย่อมเห็นย่อมรู้อยู่แก่ตา
หลากชื่อตรงหน้าลายตาด้วย
ชื่อช่วยเสริมเส้นให้เพ็ญค่า
ไล่ชื่อเรื่อยไปใจปรีดา
รู้ชื่อนานาสารพัน
หลากสีตรงหน้าลายตาเหลือ
ชวนเชื่อตามสีที่เสกสรร
ดูสีเรื่อยไปใจเคลิ้มครัน
ย่อมฝันบันดาลหวานคำนึง
จึงภาพตรงหน้าพร่าเลือนสภาพ
ใจอาบอมฤตเสียนิดหนึ่ง
แล้วลอยด้นดั้นไม่พรั่นพรึง
จนถึงดินแดนแม้นฝันประทาน
ซ่อนอยู่หลังสีที่เสกสรร
อัศจรรย์ยังมีหมื่นสีประสาน
แก่อ่อนปานกลางต่างตระการ
ต่างวิญญาณตามสีที่ดาษดา
ยังเส้นเล็กแคบแนบเนียนขยาย
ไม่เป็นลายเหลื่อมเร้นเส้นเรขา
ไพศาลเหลือเชื่อเนื้ออาณา
กว้างกว่าที่นึกลึกกว่าคิด
อีกชื่อแปลกแปลกเมื่อแรกเห็น
แตกยิบย่อยเป็นชื่อเร้นสถิต
แฝงนัยไปตามนามชนิด
บอกเส้นสีชีวิตพิสดาร
หลากเส้นตรงหน้าปรากฏชัด
บ้างตัดบ้างต่อส่อสัณฐาน
จำพรากถวิลจินตนาการ
มาพบพานภาพเก่าให้เฝ้ามอง
เห็นชื่อหลากหลายยังลายพร้อย
เด่นด้อยโดยลำดับชวนจับจ้อง
อีกสีอ่อนเข้มเต็มจำลอง
ล้วนสำนองใจเห็นเป็นสำคัญ
พลิกผ่านเรื่อยไล่ไปจนจบ
รู้ครบโลกกระดาษวาดโลกฝัน
กระหยิ่มใจไหวหวำเกินรำพัน
ตื้นตันเป็นโชคเห็นโลกแล้ว
จากหนังสือกวีนิพนธ์ “ในเวลา” สำนักพิมพ์รูปจันทร์, ๒๕๔๑