ดาว (บทกวีชิ้นแรกของเจ้าของบล็อกที่ได้รับการตีพิมพ์)

the-brightest-of-stars.jpg

 

(แปะเก็บไว้เป็นที่ระลึก :))

ดาว

คืนนี้ดาวพราวพร่างกระจ่างฟ้า

เหล่าดาราพร่าพรายกระจายแสง

ดาวกะพริบพาใจให้เต้นแรง

ดุจฟ้าแกล้งแผลงศรสะท้อนทรวง

ดาวสื่อความหมายใดฉันใคร่รู้

ดาวคือครูสอนใจให้ห่วงหวง

คือโคมทองส่องคนเห็นกลลวง

หรือเป็นห้วงปวงเหตุแห่งเภทภัย

หมอดูว่า ดาว “ลิขิตชีวิตข้า”                                  

นักปรัชญา : “พาจิตคิดสงสัย”

นักประพันธ์ : “สร้างฝันบันดาลใจ”                            

าสรับใช้ : “คือแคว้นแดนเสรี”

นักดาราศาสตร์ : “ล้วนธาตุทั้งหลาย”                        

นักเสี่ยงตาย : “เวียนมาใหม่ไม่หลบหนี”

นักแสดง : “คือแสงไฟฉายเวที”                               

นักดนตรี : “ระยับเยื้องเรืองบรรเลง”

ตำรวจ : “เฝ้าประจำธรรมพิทักษ์”                            

นักอนุรักษ์ : “ส่องประจานการข่มเหง”

ทหาร : “สู้แสงจันทร์ไม่หวั่นเกรง”                            

ตัวฉันเองถอดความตามอารมณ์

ดาวเป็นเพื่อนนับพันยามฉันเหงา

ดาวคงเพลาแสงคืนยามขื่นขม

ดาวส่องหล้าฟ้าฟื้นยามรื่นรมย์

ดาวเป็นพรมห่มพราวยามหนาวกาย

ดาวสื่อความสุดแท้แต่ใครคิด

ไม่มีผิดมีถูกผูกความหมาย

ยามนี้ฉันขอสละอภิปราย

เพราะดาวรายพรายพร่างกระจ่างฟ้า.

17 สิงหาคม 2539

ตีพิมพ์คร้ังแรกในนิตยสาร ดิฉัน