(รูปถ่ายจาก บล็อกของ Ko Htike ซึ่งรายงานว่าล่าสุด พระสงฆ์ที่ถูกรัฐบาลทหารพม่าจับกุมตัวไปกว่า 500 รูป ได้เริ่มปฏิเสธที่จะรับบิณฑบาตจากเจ้าหน้าที่รัฐ ประชาชนพม่าที่ต้องการนำข้าวปลาอาหารไปถวายพระก็ถูกทหารกีดกันไม่ให้เข้าถึง เท่ากับว่าพระสงฆ์กำลังอดอาหารประท้วงโดยปริยาย ในช่วงเวลาแบบนี้ สหประชาชาติและองค์กรกาชาดโลกกำลังทำอะไรอยู่?)
จากใจประชาชนคนธรรมดา
แปลจาก From the heart of ordinary citizens, 30 กันยายน 2550
เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้พูดโทรศัพท์กับเพื่อนๆ ที่อยู่ในพม่า วันหนึ่ง กลุ่มเพื่อนของผมติดอยู่ในห้องๆ หนึ่งในย่านใจกลางเมือง ระหว่างที่เกิดการประท้วง ในระหว่างที่พวกเขาคุยกับผม พวกเขาเล่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่ากำลังเห็นประชาชนถูกทหารยิง ลากตัวออกไป และถูกทุบตีด้วยกระบองเหล็ก เพื่อนๆ ผมบอกว่าพวกเขารู้สึกสิ้นหวังที่เห็นสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา แต่ช่วยอะไรไม่ได้ พวกเขาถามผมซ้ำๆ ซากๆ ว่า ทหารของสหประชาชาติอยู่ไหน? ทหารจากนานาประเทศอยู่ไหน?
(รูปถ่ายจาก บล็อกของ Ko Htike ซึ่งรายงานว่าล่าสุด พระสงฆ์ที่ถูกรัฐบาลทหารพม่าจับกุมตัวไปกว่า 500 รูป ได้เริ่มปฏิเสธที่จะรับบิณฑบาตจากเจ้าหน้าที่รัฐ ประชาชนพม่าที่ต้องการนำข้าวปลาอาหารไปถวายพระก็ถูกทหารกีดกันไม่ให้เข้าถึง เท่ากับว่าพระสงฆ์กำลังอดอาหารประท้วงโดยปริยาย ในช่วงเวลาแบบนี้ สหประชาชาติและองค์กรกาชาดโลกกำลังทำอะไรอยู่?)
จากใจประชาชนคนธรรมดา
แปลจาก From the heart of ordinary citizens, 30 กันยายน 2550
เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้พูดโทรศัพท์กับเพื่อนๆ ที่อยู่ในพม่า วันหนึ่ง กลุ่มเพื่อนของผมติดอยู่ในห้องๆ หนึ่งในย่านใจกลางเมือง ระหว่างที่เกิดการประท้วง ในระหว่างที่พวกเขาคุยกับผม พวกเขาเล่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่ากำลังเห็นประชาชนถูกทหารยิง ลากตัวออกไป และถูกทุบตีด้วยกระบองเหล็ก เพื่อนๆ ผมบอกว่าพวกเขารู้สึกสิ้นหวังที่เห็นสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา แต่ช่วยอะไรไม่ได้ พวกเขาถามผมซ้ำๆ ซากๆ ว่า ทหารของสหประชาชาติอยู่ไหน? ทหารจากนานาประเทศอยู่ไหน?
สำหรับประชาชนคนธรรมดาหลายคนในพม่า ความหวังเดียวที่พวกเขาเชื่อว่าจะสามารถหยุดยั้งความเหี้ยมโหดของรัฐบาลทหาร คือการแทรกแซงจากประชาคมโลก พวกเขาสวดมนต์ภาวนาอยู่เสมอว่ากองกำลังจากสหประชาชาติหรือประเทศอื่นๆ จะปรากฏตัวขึ้นอย่างมหัศจรรย์ในกรุงย่างกุ้ง เมืองที่ประชาชนกำลังถูกฆาตกรรม และศพที่เป็นหลักฐานกำลังถูกทำลายด้วยการเผาทิ้ง
เมื่อผ่านไปนานวันเข้า ในขณะที่ความโหดร้ายทารุณยังดำเนินต่อไปด้วยขีดความรุนแรงที่เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ เพื่อนๆ ผมก็เลิกถามผมเกี่ยวกับกองกำลังของสหประชาชาติแล้ว ผมเริ่มรู้สึกถึงความผิดหวังของพวกเขา ดูสิ พวกเขาเป็นเพียงพลเมืองธรรมดาๆ ผู้บริสุทธิ์ และศัตรูของพวกเขาคือรัฐบาลทหารที่เหี้ยมโหดและมีอำนาจมากกว่าพวกเขามากมาย ทั้งในแง่ของกำลังและศักยภาพ ในเบื้องลึกของหัวใจ พวกเขารู้ดีว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่จะเห็นการเปลี่ยนแปลงในประเทศ เพราะการเดินขบวนประท้วงในปี 1988 นั้นก็ผ่านไปเกือบ 20 ปีแล้ว! พม่าทั้งประเทศจมดิ่งลงสู่ห้วงเวลาแห่งการกดขี่ คอร์รัปชั่น และความแร้นแค้นที่กินเวลานานหลายทศวรรษนับตั้งแต่นายพลเนวินขึ้นครองอำนาจ สำหรับประชาชน พวกเขาต้องลุกขึ้นสู้ตอนนี้และเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีโอกาสอีกเลย
คนพม่าอย่างผมที่อาศัยอยู่นอกประเทศค่อนข้างรู้สึกว่า การที่ประเทศตะวันตกประกาศคว่ำบาตรนั้น เป็นการแสดงการให้ความสนับสนุนในรูปแบบหนึ่ง สำหรับการเรียกร้องสันติภาพในพม่า และช่วยให้คนจำนวนมากขึ้นได้รับรู้ถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศ แต่อย่างไรก็ตาม สำหรับประชาชนที่อยู่ในพม่า มาตรการคว่ำบาตรเหล่านี้ไม่ได้ช่วยยับยั้งฆาตกรรมที่กำลังเกิดขึ้นเลย ผมเห็นด้วยกับความรู้สึกของพวกเขา
คุณคิดว่าเหตุใดพี่น้องชาวพม่าของผมจึงเสี่ยงชีวิตกับการเผยแพร่คลิปวีดีโอและรูปถ่ายออกสู่โลกภายนอก และโทรศัพท์ให้สัมภาษณ์กับสื่อต่างประเทศ? เหตุผลง่ายๆ ข้อหนึ่งคือพวกเขาต้องการสื่อข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขาให้ประชาคมโลกได้รับรู้ ผ่านสื่อมวลชน บล็อกเกอร์อย่างพวกเราก็กำลังพยายามทำหน้าที่ของเราด้วยการส่งข้อมูลออกสู่โลกภายนอกให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากที่ได้รับรู้และได้เห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น (การบุกเข้าโจมตีวัด ทรมานพระสงฆ์ และสังหารผู้บริสุทธิ์) ในพม่า ประชาคมโลกจะยังท่องนโยบาย “ไม่แทรกแซงกิจการภายใน” และมาตรการคว่ำบาตรอยู่อีกหรือเปล่า?
ผมขอวิงวอนให้ประชาคมโลกดำเนินการขั้นเด็ดขาดก่อนที่จะเกิดความเสียหาย (จำนวนผู้ตาย) ไปมากกว่านี้