(บันทึกก่อนหน้า: ปฏิทินการเดินทาง, วันที่ 1 & 2, วันที่สาม, วันที่สี่, วันที่ห้า, วันที่หก, วันที่ 7 & 8, วันที่เก้า, วันที่สิบ, วันที่สิบเอ็ด, วันที่สิบสอง, วันที่สิบสาม, วันที่สิบสี่, วันที่สิบห้า, วันที่สิบหก, วันที่สิบเจ็ด, วันที่สิบแปด, วันที่สิบเก้า, วันที่ยี่สิบ, วันที่ยี่สิบเอ็ด)
วันที่ยี่สิบสอง
ไมอามี : 20/10/2013
วันนี้วันอาทิตย์ เมื่อเช้าผู้เขียนบินจากแอตแลนต้าลงใต้มายังไมอามี หลังจากที่งาน Online News Association 2013 จบลงไปเมื่อวาน นักข่าว โปรแกรมเมอร์ ฯลฯ แยกย้ายกันกลับบ้าน น่าเสียดายที่ไม่มีเวลาเที่ยวเมืองแอตแลนต้า ซึ่งเคยได้ชื่อว่า “นิวยอร์กแห่งภาคใต้” แต่ก็ดีใจที่ได้มีโอกาสไปเยี่ยมบ้าน ดร. มาร์ติน ลูเธอร์ คิง กับคารวะโลงศพเมื่อวาน
โรงแรมที่เขาให้พักในไมอามีคือ Intercontinental Miami อยู่ติดทะเล ห้องผู้เขียนเห็นวิวทะเลด้วย คิดว่านี่คงเป็นโรงแรมที่ไฮโซที่สุดแล้วที่จะมาอยู่ ตลอดทั้งโปรแกรมนี้
วิวจากห้องผู้เขียน
ในล็อบบี้โรงแรมมีรูปปั้นผลงาน เฮนรี มัวร์ (Henry Moore) ศิลปินชาวอังกฤษผู้โด่งดัง รูป “กระสวย” หนัก 70 ตันชิ้นนี้ทำให้โรงแรมนี้เป็นโรงแรมแห่งเดียวในโลกที่สร้าง ล้อม รูปปั้น (คือติดตั้งรูปปั้นก่อน แล้วค่อยสร้างโรงแรมล้อมรอบ)
โต๊ะ concierge ของโรงแรม แห่งแรกที่ผู้เขียนเคยเห็นที่ใช้จอสัมผัสบอกข้อมูลนักท่องเที่ยว
ตอนบ่ายผู้เขียนตัดสินใจเรียกแท็กซี่ไปเดินดูศิลปะบนกำแพงในถิ่น Wynwood ในตัวเมือง ซึ่งตอนนี้ขึ้นชื่อว่ากลายเป็นถิ่นแกลอรี่ ร้านอาร์ตๆ และร้านขายของสวยงาม อารมณ์คล้ายกับ SoHo ในนิวยอร์ก ถิ่นนี้เมื่อก่อนเคยเป็นถิ่นทรุดโทรม มีแต่โกดังเก็บของเก่าๆ และเป็นที่อาศัยของคนไร้บ้าน แต่นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ชื่อ โทนี โกลด์แมน (Tony Goldman เสียชีวิตปลายปี 2012) อยากฟื้นฟูให้เป็นถิ่นดี หลังจากที่ประสบความสำเร็จจากการฟื้นฟู SoHo ในนิวยอร์ก กับ South Beach ในไมอามีก่อนหน้านี้
จากการเดินเล่นราวหนึ่งชั่วโมง ผู้เขียนว่าโกลด์แมนประสบความสำเร็จสูงมาก ถ้าวัดจากศิลปะฝาผนังสวยๆ มากมายที่ได้เห็น
น่าเสียดายที่ไม่มีเวลาแวะเข้าแกลอรีศิลปะ แต่ได้เข้าร้านขายของอาร์ตๆ ร้านหนึ่ง ไปเตะตาตุ๊กตาสัตว์ทำจากรองเท้ายางทิ้งแล้ว ยี่ห้อ Ocean Sole น่ารักมากๆ 🙂
หอย Scallop ในร้าน ToroToro ร้านดังชั้นล่างโรงแรมผู้เขียน อร่อยสมคำร่ำลือ แต่แพงเกินไปเมื่อเทียบกับปริมาณอาหารที่ให้มานิดเดียว 🙁
